¡¡Adeus Antón!!

 

¡Jo!. ¡Que disgusto me acabo de levar!. Resulta que Antón Losada, o fiel escudeiro do vicepresidente, o azote de socialistas, ese home que era un ídolo entre a militancia da UPG, decidiu “marcharse”.

Antón, canso xa da súa constante loita con socialistas e nacionalistas decide abandonar o barco do goberno bipartito, canso xa dos seus constantes enfrontamentos e pelexas “con tó quisqui”. Mandilóns, himnos, TVG, carteis, enquisas, transferencias, policía, Superpiñeiro, …, son lembranzas xa para este home tranquilo, pausado, moderado, respectuoso, educado, …, que despois de cumpridos dous anos no goberno como secretario xeral –e aprobada a Lei de Función Pública- decide marcharse (segundo a versión oficial).

Grazas Antón polos bos momentos que me fixestes pasar. ¡¡Moita sorte!!

Anuncios

¿E para isto tanto follón?

Resulta que o primeiro día das galescolas e non hai nin mandilóns, nin himno, …, por non haber ata faltou o servizo de comedor.

¿E para isto tanto follón?.

Visto en La Voz de Galicia. (Por certo a foto é en Boiro, e o fotógrafo é Dani Gestoso)

¿En que se diferencian Rajoy e Zapatero?

O líder da oposición promete que, si chega á Moncloa, modificará a Lei Electoral para que goberne “el que gane”.

O presidente do goberno anuncia unha suba para as pensións mínimas ao dobre da suba media das pensións.

Mentres ao primeiro só lle preocupa como gobernar primeiro e ter máis poder, o segundo quere mellorar as prestacións sociais dos que menos teñen. Esa é unha das grandes diferencias entre Rajoy e Zapatero, entre PP e PSOE

Sarkozy: un exemplo estético a seguir

O domingo pasado (26 de agosto) saín nunha foto do xornal La Voz de Asturias ao carón de Zapatero e Pepe Blanco. O motivo foi o mitin que o secretario xeral do PSOE deu en A Fonsagrada.

A razón pola que escribo este post é debida a que a miña familia de Asturias, ao igual que despois na casa, ao ver a foto “cachondeáronse” de min pola miña panza. E un aínda ten o seu amor propio, por iso non tolero que se metan coa miña esvelta figura; así que tomando como exemplo estético a Sarkozy decidín facer uns arregliños co Photoshop e lucir fino e gallardo xunto ao Presidente do Goberno.

Nota: Retocar o “careto” xa é máis complicado.