Educación Popular

Creo que as estas alturas temos claro que os membros do PP son persoas educadas e respectuosas cos demais. Os seus cargos públicos nunca crispan, nin insultan; non desprezan aos seus rivais e moito menos os provocan. Iso fano sempre os outros, xa que eles son as víctimas.

Este vídeo do alcalde de Lalín é a proba clara da educación, os modais e o talante dos cargos populares.

E despois din que hai que suprimir a Educación para a Cidadanía!!!.

Un vídeo das XSG

As Xuventudes Socialistas de Galicia celebrou unha rolda de prensa para presentar a súa campaña para as eleccións xerais.

Desta campaña, polo de agora vou a destacarvos dúas cousas. En primeiro lugar o vídeo que presentaron e que vos deixo aquí para que o vexades, e en segundo o titural que deu Loli Rodríguez –a Secretaria Xeral das XSG– contra a crispación diversión.

Ao longo da campaña electoral haberá máis novas das Xuventudes, asegúrovolo.

Chus Escudero non é María San Gil

Chus Escudero é a alcaldesa de Mos, e esta é a súa segunda lexislatura ao fronte do concello. María San Gil é a presidenta do PP de Euskadi e parlamentaria no Parlamento vasco.Chus Escudero é do PSdeG-PSOE e pódese dicir que case unha política descoñecida, que ademais durante esta lexislatura, na que goberna en minoría, pasando serías dificultades porque o PP e o BNG están facendo unha pinza no concello de Mos e obstaculizando todos os proxectos. San Gil, pola súa banda é unha política coñecida e mediática, que ocupa páxinas nos xornais e nos distintos medios de comunicación. Co cal, as diferencias entre ambas son moitas e enormes.

Pero esta semana as dúas viviron situacións semellantes: foron increpadas por uns radicais e sufriron un intento de agresión. A diferencia é que o acontecido a María San Gil acaparou espazos en tódolos informativos, e incluso foi empregado polo PP para crear polémica e crispación; pero o intento de agresión a Chus pasou totalmente desapercibido, só foi recollido nunha breve nova polo Atlántico Diario; pero ademais todos se solidarizaron –como debe ser- e criticaron os feitos violentos sufridos pola política do PP, pero da alcaldesa de Mos ninguén se acordou, ningún partido censurou os feitos. Por que?, é que non é tan censurable o intento de agresión sufrido por Chus como o de María San Gil?.

Eu só podo dicir que rexeito calquera acto de violencia sexa a quen sexa. E quero manifestarlle o meu apoio a Chus e a todos os compañeiros e compañeiras de Mos.

O homeLAGE

O venres foi unha noite moi emotiva, xa que tivo o seu colofón o que Xaime denominou a “operación HL”. Durante varios días unha comisión encargouse de organizar o homeLAGE, que consistía única e exclusivamente en facerlle unha homenaxe de despedida das Xuventudes Socialistas ao compañeiro e amigo José Manuel Lage, xa que a vindeira semana cumpre a idade na que se debe de abandonar a organización xuvenil.A operación non era nada doada xa que o obxectivo fundamental era conseguir que Lage non se decatara da sorpresa que lle tiñamos preparada, algo tremendamente complicado, xa que Lage ten un olfato especial para enterarse de todo o que acontece ao seu redor. Despois o outro obxectivo era poder xuntar a distintas persoas que coincidimos con el ao longo da súa etapa nas XSG, ou que manteñen unha relación de amizade.

Ao final todo saíu á perfección, sorprendentemente non se decatou de nada, aínda que algún dos membros do comité organizador –Fernando Martínez– sospeitaban días antes do evento que sabía algo; e, o obxectivo de reunir a varias xeracións das Xuventudes e aos amigos tamén se logrou. Encarna Santos, Rafa García, María Rivas, Antón Noceda, Eva Rivero ou eu mesmo dos máis veteranos; Xaime Méndez, Loli, Alfredo, Fran, Fariña, Mon ou Fernando dos da súa xeración; Iván, Tamara, Silvia, María Torres, Julio Castela, Yaiza dos máis novos; e, amigos como Fontenlos, Vicky, Manolo e Enrique de Outes, Fernando, Mª Elena, Sara, Toñita, Carnota, Xaime, …

A chegada de Lage foi tremendamente emocionante, xa que todos os presentes estabamos pendentes da cara que poñería cando nos vira alí a todos e todas, e debo de confesarvos de que nunca vira a Lage tan nervioso, a súa cara amosaba unha tremenda expresión de asombro. Mentres camiñaba facendo xestos de sorpresa e confusión soaba a música do PSdeG-PSOE, despois cantaron unhas pandereteiras e o homenaxeado rematou dándonos unhas palabras nas que a frase máis repetida era “… e que non sei que dicir”. Para rematar Yaiza foi a encargada de entregarlle un xarrón de recordo e como agasalle de todos e todas os asistentes.

De Lage eu podería dicir moitas cousa, porque levamos vividas moitas andanzas, tanto políticas como persoais. Eu sempre me lembro daquel rapaz de catorce anos que coñecín unha tarde en Noia durante unha xuntanza das Xuventudes Socialistas do Barbanza e que me sorprendeu polas súas ideas tan claras e polo seu afán que poñía na súa defensa. Lage, desde logo non é perfecto –como calquera de nós-, pero é unha boa persoa, un bo político e un mellor amigo, e sobre todo ten moi claro que é e de onde vén. José Manuel para min, ademais dun compañeiro de partido é máis que un amigo, é o meu irmán pequeno.

psdeg-psoe.com. A nova web socialista

www.psdeg-psoe.com. Esa é a nova dirección da nova páxina web do PSdeG-PSOE coa cal queremos crear un espazo máis directo e máis participativo. Ademais de modernizar e adaptar a web aos novos tempos.

Levamos varios meses traballando na creación e deseño desta páxina, a cal mañá vai a presentar Ricardo Varela, o secretario de organización do PSdeG-PSOE.

Espero que vos guste, e espero que nos axudedes a mellorala naqueles aspectos que non sexan do voso agrado.

Defendamos a alegría ^^

Hoxe vai de vídeos!!, pero a novidade é a presentación da Plataforma de Apoio a Zapatero (PAZ), que integran máis de 2000 persoas da universidade, a ciencia, o deporte ou a empresa; ademais de representantes da cultura, do cine, da canción, etc.

Os impulsores da plataforma diríxense á esquerda que poda estar indecisa. E no manifiesto deféndese a Zapatero pola súa política a favor dos dereitos sociais e individuais: por «su incansable lucha por la igualdad, y por conseguir un país mejor, más moderno y tolerante».

A canción, básase nun poema de Mario Benedetti e, como di Víctor Manuel ao principio, busca «defender a alegría dos cenizos». Caras coñecidas como Ana Belén, Serrat, Sabina, Soledad Giménez, Fran Perea, Concha Velasco ou María Barranco interpretan «Defendamos la alegría». Por certo, o cenizo de Rajoy aproveitou xa para criticar aos artistas.

Eu tamén estou con ^^

Eu, como xa vos podíades maxinar, tamén estou con Zapatero^^.

E ti?

Tamén con Sonsoles!!!

Sonsoles Espinosa é a dona de Zapatero, pero eu estou seguro de que son moitos os españois que descoñecen como cal é o nome e a que se dedica a “presidenta consorte”. Pero está claro que para o PP vale todo, lévano demostrado ao longo desta lexislatura, e agora tocoulle o turno a Sonsoles, a cal intentou pasar o máis desapercibida posible durante a súa estadía na Moncloa.Hoxe a fichaxe estrela do PP, o galáctico de Rajoy, decidiu nun ataque de inspiración durante unha entrevista na Cadena SER manifestar que:

“Compraría la voz de su señora, que canta en un coro. A ver si nos regala sus canciones, ya que no pudo estar en el aniversario del Rey por estar en el coro. Resulta que no puede faltar una voz de entre las 40 del coro, es tan importante su voz que se la compraría.”

Pois parece que ao tiburón das finanzas non lle parece ben que a dona do Presidente do Goberno cante nun coro, xa que ao mellor pensa como o seu amigo José María Aznar que a muller ten que ser “muller, muller”, e polo tanto debe de estar na casa coidando aos fillos e facendo as tarefas da casa.

¿Que vai ser o seguinte que pode usar o PP durante esta campaña?. Atacar ás fillas de Zapatero, ou a seu irmán ou a seu pai, porque ao avó –o Capitán Lozano– ademais de fusilalo no ano 36 seguírono insultando e faltándolle ao respecto durante esta lexislatura.

Por que no PP non dimite ninguén?

¿Por que no PP nunca dimite ninguén?. Digan o que digan, fagan o que fagan é igual, eles nunca son responsables de nada. Pero despois teñen a desfachatez e a caradura de pedirlle responsabilidades aos demais –por calquera cousa-, porque eles sempre son os máis castos e os máis puros.

Un Conselleiro de Sanidade, co amparo dunha Presidenta Autonómica, atrévese a acusar a uns profesionais da menciña de “asasinar” a centos de pacientes terminais pola súa neglixencia. Anos despois a xustiza resolve o sobreseimento do caso, e di que non se produxo mala praxis médica. Pero no PP, tras a sentencia, acordan facer corporativismo e dicir que non pasou nada, que non cometeron ningún erro, que fixeron o correcto. ¡¡Que caraduras!!, ¡¡que pouca vergoña!!.

Lamela, Esperanza e Rajoy din que non pasou nada, que todo o que fixeron está ben feito; total só desprestixiaron a uns médicos. ¡¡Iso non é nada!!, ¡¡unha pequena broma!!. A verdade é que non temos sentido do humor.

¿Que pasaría se esto acontecese en Aragón, Andalucía ou Galicia?. ¿Que diría Rajoy, Acebes e Esperanza?. ¿Cal é o verdadeiro tamaño da vara de medir do PP?

Benvidos á rede

Quero darlle a benvida a tres novas bitácoras que se unen á Rede Galega de Blogs Socialistas. Os tres son da provincia de Ourense e son tres persoas xóvenes: Lalo Gómez Rosales, Antía García e Jonathan da Silva.

Pois só dicirlle que moito ánimo e moita sorte.