Archive for mayo, 2008
O PSdeG e a política 2.0
Como xa vos teño contando días atrás, levamos un tempo traballando na Ponencia Marco do PSdeG para o 11 Congreso Nacional, e na parte que fala do Partido incluímos, como non podía ser doutro xeito, un apartado relativo ás novas tecnoloxías e a política 2.0.
Esta parte –a relativa ao modelo de Partido- foi elaborado por José Manuel Lage, o primeiro político galego que tivo un blog, e como é lóxico non vos vou a poñer toda a Ponencia, pero si vos deixo os apartados que antes vos citei, por si queredes realizar algunha aportación. Comentareivos que algunha xa xurdiu por aí, e que inclúe n seu blog o amigo José Luis Prieto.
Eu, creo lembrar, que é a primeira vez que se cita nunha Ponencia do PSdeG algo relativo ás redes sociais, á blogosfera e desde logo á web 2.0, polo que é un gran avance. O que si vos direi que o PSdeG nos últimos tempos, e grazas ao interese e o traballo dalgúns compañeiros e compañeiras, intentou sempre ter unha presenza activa na rede, para facilitar o contacto e a participacións da cidadanía a través da rede. Como exemplo podería citarvos a presenza en Facebook, Flickr, Youtube, etc.
Anímovos a todos e todas os que o desexedes a participar, e a deixar os vosos comentarios e aportacións.
As redes sociais e as novas tecnoloxías
O PSdeG ten avanzado substancialmente na definición e modernización da súa imaxe externa nos últimos anos, cumprindo as resolucións dos pasados procesos congresuais.
A comunicación social ten experimentado grandes cambios nos últimos tempos sendo preciso un impulso ó sistema de comunicación externa do Partido así como un fortalecemento das ferramentas internas que permitan unha mellor utilización da información e das mensaxes políticas.
Na era da sociedade do coñecemento, a rede xoga un papel fundamental que transformou as formas de produción, de organización do traballo e ata das relacións humanas e por iso dende o PSdeG imos profundizar no traballo en rede, favorecendo a fluidez na transmisión da información e incrementando os recursos internos para facer máis eficaz a nosa tarefa social e política.
O PSdeG seguirá apostando polas novas tecnoloxías, favorecendo non só a chegada da nosa mensaxe a máis cidadáns senón tamén incrementando as posibilidades de contacto directo dos cidadáns co Partido e cos representantes e cargos públicos socialistas.
Os e as socialistas galegos incrementaremos os nosos esforzos para mellorar a nosa presenza en Internet, non só dende un punto de vista estático senón fomentando activamente a participación dos nosos militantes nas redes sociais existentes, e favorecendo a participación social e política de moitos cidadáns que simpatizan co Partido e que colaboran con nós a través da rede en campañas electorais e fóra delas.
A política 2.0, un reto para o PSdeG
A aparición da Web 2.0 supuxo un cambio no espazo público: miles de cidadáns e cidadás opinan, dialogan, debaten e participan na denominada “gran conversación”. A Web 2.0 amplía os espazos de participación e comunicación e ponse ao alcance de todo o mundo. O gran cambio é a superación de intermediarios, deixa de haber uns poucos emisores de información e opinión. É clave a participación das persoas con responsabilidades neste espazo.
O PSdeG apostará pola presenza na blogosfera afrontando a política 2.0 con todas as súas implicacións, é dicir, implicando ós responsables executivos e ós cargos públicos na relación directa cos cidadáns a través de espazos propios na rede e fomentando tamén lugares de información debate e opinión
A política 2.0 non é só escoitar, senón que permite a construción de programas en relación e a partir das persoas. As persoas teñen un protagonismo máis importante. Quérese coñecer o que opina cada responsable político. Permite construír a rede social e conformar novos espazos de encontro, debate e información facilitando o activismo político e unha mellor optimización dos recursos e das mensaxes.
Quen é Bob Dylan??
Vale que pode ser moi caro!!, vale que non hai presuposto!!, ata se pode admitir que aos responsables municipais non lles gusta a súa música. Pero, QUE NON É COÑECIDO!!, ou QUE NON DÁ ESPECTÁCULO!!, é vergoñento.
Como dous concelleiros dunha cidade como A Coruña,poden poñer semellantes escusas para xustificar a non contratación de Bob Dylan. Seguramente nin Tello, nin Garcés saben que este artista nado nos EEUU, ten un Óscar á mellor canción, ou un premio Príncipe de Asturias das Artes, entre outros moitos; ademais dun recoñecemento mundial, excepto por dous individuos de A Coruña aos que a cultura lles queda un pouco alonxada –alomenos a musical-.
E despois “cachondeabamos” de Pérez Varela presentando as actuacións do Xacobeo do 2004, ao exconselleiro falláballe a pronunciación, pero alomenos non desprestixiaba a ningún.
Traballando para o Congreso
Levo varios días desconectado da blogosfera por motivos de traballo. A verdade é que estes días foron bastante laboriosos, non hai tempo para aburrirse. A organización do 11 Congreso do PSdeG está a xerar bastante actividade na Rúa do Pino, e esta semana estivemos centrados na elaboración da Ponencia Marco e eu particularmente no Informe de Xestión da CENG.
O venres tiñamos que deixar todo listo para poder imprimila, razón pola cal Castiñeiras e eu estivemos no Pino ata as 10 da noite, e durante o sábado pola mañá e parte da tarde houbo que estar pendente de como quedaba definitivamente, para poder imprimila e darlle as últimas correccións durante a maquetación. É de agradecer tamén o traballo e o esforzo de Michel, un dos empregados de Sementeira, a imprenta que traballa habitualmente con nós.
Esa é a razón fundamental pola que este blog leva varios días sen actualizar, a pesares de que moitas foron as novas que foron xurdindo durante estes días. Entre elas, e no que se refire ao ámbito político, a espantada de María San Gil, que decidiu deixar colgado ao pobre de Rajoy. O pobre Mariano non gana para desgustos, e cada vez as diferencias entre os dirixentes do PP son máis grandes e máis visibles, chegando incluso os partidarios de Esperanza a abuchear e insultar ao Alcalde de Madrid a semana pasada, durante un acto oficial.
Cada vez que vexo as dificultades do pobre Mariano venme á cabeza aquel fermoso ballenato da campaña electoral:
Que tempos aqueles!!, dirá Mariano, sentado no sofá da súa casa fumando un puro habano, tomando un grolo de brandy gran reserva e lendo o Marca. “Lo que pudo ser y no fue!!”.
Pero, as historias de Mariano e o PP quedan para outro día.
Son de Estrelas
Dous boirenses están concursando no programa Son de Estrelas da TVG. Débora e Roosevelt representan a Boiro, aínda que Roosevelt naceu en Brasil e leva vivindo aquí fai algo máis dun ano. Débora pola súa banda é boirense de nacemento e é bastante coñecida porque leva bastante tempo actuando en festas e outros actos que se realizan no concello, ademais de formar parte do trío Reflejos que actúa no Restaurante Chicolino.
Mañá hai programa, creo que a semifinal, e van a facer un par de conexións en directo desde Boiro, e con tal motivo celebrarase unha festa na Rúa Peonil. Polo que, estades todos e todas invitadas.
Eu, espero que este concurso, imitación de Operación Triunfo, o gañase un boirense, así que desde este blog o meu apoio e o meu ánimo para Débora Silva e Roosevelt Rodrigues, e darlle as grazas por pasear e dar a coñecer o nome de Boiro.
Un mail moi cariñoso
Só quería compartir con vós este fantástico mail que me enviou unha tal Marga a través do blog. Sen dúbida que indica o talante, a tolerancia e o respecto dunha persoa que pode ter moitas cualidades, pero que seguramente non destaca polo sentido do humor, nin pola súa ortografía
Este é o mail tan cariñoso:
eres un puta racista de mierda
metete el dedo del amor por donde te quepa ( si es que te cabe por el culo claro y si no por la nariz)
Ijo de puta
Incendio en Boiro
Non pasou nada grave, porque houbo sorte, pero as circunstancias eran as propicias para que se producira unha catástrofe, xa que un cortocircuito nunhas das caixas que a empresa Fenosa ten situadas nos edificios que están entre a antiga cafetería Oasis e a Ferretería de Gerardo –na rúa Manuel María- orixinou que comezasen a arder os cables e as caixas e que o lume se entendese a unha parte (pequena) da fachada do edificio e ás tuberías do “gas cidade”. A aparatosidade inicial do lume era preocupante, e máis se temos en conta que ámbolos dous edificios están habitados e as lapas coincidían xusto enriba da porta dun dos edificios. Por outra banda a ferretería de Gerardo ten –como é lóxico- no seu interior materias inflamables; ao que hai que sumarlle que había aparcado, xusto diante do incendio, un coche.
Afortunadamente, coa chegada dos bombeiros controlouse rapidamente o lume, e a cousa non foi a máis, excepto o susto e uns pequenos danos materiais. Foi un día con sorte!!.
Oh, sorpresa!!
Dando un “paseiño” pola rede acabo de atoparme cunha moi grata sorpresa: Mar Barcón ten un blog!!.
Menuda alegría descubrir que cada día somos máis os que nos atrevemos a escribir e facer públicas as nosas opinións; aquelas cousas que pensamos e o que cremos sen temor nin rubor a que nos lean, e ata asumimos o reto de que poidan comentar e opinar sobre as nosas reflexións. Ter un blog é algo así como contar cun diario de confesións pero ao que todo mundo pode acceder, por iso considero que é un acto de valentía, e máis para persoas como Mar, que pola súa vida política forman parte dese escaparate público ao que parece que é máis doado atacar e criticar.
Pero se algo teño claro é que Mar non é covarde, nin se agacha nunca. Por iso non podo facer outra cousa que felicitala pola súa iniciativa e darlle as grazas por dar este paso, porque con ela xa sumamos un/unha máis.
Así que quedades todos e todas convidadas a visitar o diario de Mar Barcón.
Entrevista a Mª Amelia
Que non coñece á avoa blogeira?. Eu creo que moi poucos son os que non escoitaron falar nunca de María Amelia, esa muxián entrañable de 96 anos que apareceu na rede fai algo máis dun ano e desde aquela converteuse nun referente para todos os que tecleamos e seguimos este marabilloso mundo dos blogs e “da internet” como di ela.
Nesta ocasión a web do PSdeG-PSOE (www.psdeg-psoe.com) faille unha entrevista a María Amelia na que nos fala de todo un pouco, da súa vida, de como se fixo socialista, de cando coñeceu a Zapatero, etc. A verdade é que ela ten moitas cousas que contar, e ademais pódovos asegurar que falar con ela é un pracer, máis ben escoitala porque falar fala case todo ela. Lembro a primeira vez que a miña filla falou por teléfono con ela, e eu observaba que Paula non dicía nada, pensei que era debido á súa timidez, e díxenlle en voz baixa: “dille algo, fala con ela”, e Paula dime: “Papá non podo, non me deixa dicir nada”.
Polo tanto, recoméndovos esta entrevista que fixo o gabinete de comunicación do PSdeG-PSOE, e espero que vos guste.
E a adorable María Amelia dicirlle que grazas polos vos momentos que me fixo pasar, e que é unha honra coñecela. Un bico!!!
Blas García 
Comentarios