Adeus e grazas a Manuel Velo

Acábome de enterar de que Manuel Velo Velo non vai a tomar posesión como concelleiro. Esa nova para Boiro e o Barbanza é das máis importantes, alomenos por sorpresiva, que un se podían imaxinar.

Velo é un persoaxe singular, dos que moitos fixeron mofa e burla (en ocasións propiciaba) pero hai que decir que foi alcalde de Boiro por méritos propios en dúas lexislaturas completas (1983-1987 e 1991-1995) e gañou con maioría absoluta (11 concelleiros de 17) no ano 1987, aínda que case dous anos despois viuse na obriga de abandoar o cargo por unha inexplicable e interesada moción de censura con catro tránsfugas do PSOE. Tras abandonar o Partido Socialista no ano 2001 ao ser expedientado e posteriormente expulsado, creou IC Boiro, un partido independiente, co que se presentou ás elecciónns do 2003, 2007 e 2011 obtendo sempre representación (no 2007 sacou dous concelleiros) e formando parte do goberno tripartito no ano 2003.

A Velo hai que recoñecerlle a súa dedicación á alcaldía e especialmente o desenvolvemento do Boiro que agora coñecemos, e conseguindo infinidade de actuacións para o concello; pero tamén tivo a súa parte obscura, que foi especialmente ese carácter autoritario e dictatorial.

Eu só quero plasmar aquí a miña sorpresa por unha decisión que comparto e que respecto, sobretodo porque a política local de Boiro non vai a ser a mesma sen un personaxe coma el. Outros que foron discípulos seus e que o intentaron imitar seguen aí a pesar dos resultados, e cunha diferencia importante, nunca chegaron a ser alcalde, nin siquiera a ser primeira forza política.

Eu desde o meu blog pido que o novo goberno de Boiro rompa cos habituais enfrontamentos, e amose unha clara disposición ao diálogo e á non beligerancia, e lle faga unha homenaxe a Manuel Velo Velo, o cal algún día deberá de ter unha rúa en Boiro, no seu pobo.

Grazas Velo, polo bo e polo malo.

SENTIDIÑO!!!

Creo que non queda a menor dúbida de que os socialistas non estamos pasando por un bo momento. Despois do batacazo nas eleccións municipais o PSOE entra nunha situación pouco recomendable para calquera partido a un ano vista das eleccións xerais.

E o peor, é que comezan as discrepancias internas sobre como debemos de afrontar este proceso: se primarias, se congreso extraordinario, se dedazo, … e como sempre (ou case) son os chamados baróns os que opinan sobre este tema, mentres os militantes de base, os que realmente quedamos tocados do lamentable resultado electoral, temos que asistir impávidos a este cruce de opinións que en nada benefician ao noso Partido.

Eu en ocasións, cando contemplo estas situacións creo que os nosos dirixentes viven nun mundo paralelo (ou para lelos), porque son incapaces de entender á xente común, ao votante que se expresan cando lle toca cunha papeleta. Aínda foron incapaces de entender que o tsunami ou marea azul non é máis que un rexeitamento a unha situación moi concreta que os nosos dirixentes non foron capaces de xestionar. Está claro que debemos de dar novamente un xiro á esquerda, porque para aplicar políticas de dereita e liberais xa están os que teñen a patente.

Realmente pensan os dirixentes do meu Partido que aos votantes (é decir ás persoas) lles preocupa si congreso ou primarias? A xente normal quere solucións con rapidez, non quere asitir a unha obra de teatro onde os actores principais semilla que están máis preocupados por manter o seu status orgánico e institucional que por axudar a resolver os problemas que de verdade ten o meu Partido.

Desde este espazo, e como militante e dentro da miña libertade e usó pido SENTIDIÑO.

En primeira persoa

Puf!! Levo case un ano sin escribir nada no blog!! E non é porque non teña cousas que decir ou que contar, moitas. Pero a verdade é que esto do blog vai quedando un pouco atrasado, xa que co Facebook ou co Twitter cumples todas esas gana de decir algo, e ademais falo no momento e dunha maneira máis rápida e doada.

Aínda que vos vou a confesar que levo varios meses dándolle voltas á idea de cambiar o blog e adaptalo á realidade actual.

Pois hoxe douseme por entrar por aquí para contarvos que estamos en eleccións, -non sei se vos destes conta- e que xa estou canso de percorrer Galicia. Esta campaña estáseme facendo moi dura. Seguro que algúns pensades: “é pola idade”. Pois non, non é por iso, é por … bueno, xa o contarei outro día.

Realmente, ademais da comunicación con vós, quería falarvos do derradeiro proxecto da factoría das ideas da rúa do Pino; neste caso foi Anxo López, colaborador habitual, o que tivo a idea de Galicia en primeira persoa. Este proxecto que rematamos onte (15/05) consiste na visita a distintos concellos de Galicia para presentarvos a moitos candidatos e candidatas do PSdeG, 121 en total.

Durante un mes dous equipos formados por Víctor e Anxo, e Diego e eu; axudados e coordinados por Eva, percorremos as catro provincias galegas localizando e gravando aos candidatos e candidatas. Foron moitos quilómetros de carretera, moitas horas de coche e moitos “gigas” de imaxes, … pero tamén foron moitas anécdotas. E o mellor foi coñecer a tanta xente do PSdeG, e poder charlar con eles e coñecer a fantástica labor que fan moitos alcalde e alcaldesas socialistas, que manteñen un contacto diario cos seus veciños. Lémbrome agora de Chisco, o alcalde de Corcubión, que ten o número do seu móbil na porta do concello para que a xente poida falar con el cando queira. Lébrome tamén do día que Diego e eu fomos a gravar a Paula de Silleda, e non paraba de vir xente a falar con ela constantemente; lembro o entusiasmo co que Fran de Piñor nos ensinaba todas as obras que leva feitas e nos levou a visitar a antiga fábrica de papel ao carón do río Arenteiro, para explicarnos o que pensaban facer alí.

Xa vos digo que foron moitos días e moitas vivencias para desenvolver un proxecto, que segundo a miña opinión –non é obxectiva- é innovador, fresco e con IMPACTO, e sobretodo que sirve para que podades coñecer a moitas persoas que forman o Partido Socialista e que suelen ser anónimos para a maioría das persoas; porque, afortunadamente, o PSdeG compóñeno milleiros de persoas que traballan a diario e que cren en que no socialismo e no que representa; persoas que non só non gañan un peso, senón que poñen cartos do seu bolsillo, por esas persoas é polas que paga a pena ser socialista e traballar día a día, … pero non me enrollo máis, só vos recomendo que lle botedes un ollo á web de Galicia en primeira persoa e que coñezades a unha mínima representación dos homes e as mulleres que forman esta gran casa.