Os obstáculos de David Cal

Segundo a Consellería de Cultura e Deporte, que dirixe a nacionalista Ánxela Bugallo, o piragüista David Cal non é un deportista de alto nivel. ¡¡Parece mentira!!.A traxectoria e o “curriculum” do atleta de Cangas é impresionante, xa que ademais da dúas medallas que gañou nos xogos olímpicos de Atenas (unha de ouro e outra de prata), tamén conseguiu varias medallas máis en campionatos mundiais e europeos. Pero esto parece ser que para os “burócratas” da consellería non é importante nin suficiente, eles prefiren manter un enfrontamento e un trato case vexatorio con David Cal, e no canto de prestarlle axuda e colaborar con el, é preferible poñerlle obstáculos e chegar case ao boicot do “palista” galego.

¿Pero que pasará se este deportista galego -que fixo historia no deporte español ao ser o primeiro atleta que conseguiu gañar dúas medallas nunha mesma olimpíada- consegue algún “metal” nas vindeiras xogos olímpicos?. Imaxino que os que agora lle negan a súa axuda serán despois os primeiros que: dirán que é un exemplo para tódolos galegos e galegas, que Galiza é unha potencia mundial e que a nazón galega merece unha selección en piragüismo; e ata me imaxino o recibimento á súa chegada a Peinador ou Lavacolla onde estarán en primeira fila para saír na foto. ¡¡Menudo éxito do nacionalismo!!.

A verdade é que ser deportista de elite en Galicia non é unha fazaña, ¡é unha milagre!. A impresión que eu me levo da xestión desta área é que os investimentos van dirixidos a potenciar non o deporte senón unha serie de espectáculos que calmen e contenten aos militantes do BNG. Ou senón que explicación ten o impresionante gasto dedicado ao paso da Volta Ciclista a España por Galicia, ou o impresionante apoio ao equipo Karpin Galicia, ou os partidos da selección galega de fútbol, …, . Eu, a verdade é que non son capaz de lembrar ningún outro “éxito” da Consellería de Ánxela Bugallo, agás a recente declaración de San Mamés.

Seguramente alguén dirá que se investiu no deporte de base, pero agora véñenme á cabeza os casos de Rufino Regueira (nadador boirense que gañou varios campionatos de España e de Galicia) ou de Miguel Rodríguez Galbán (piragüista rianxeiro que logrou varias medallas en campionatos do mundo e de Europa) aos que lles negaron as becas no Centro de Tecnificación de Pontevedra; ou tamén podemos poñer o exemplo das traiñeiras onde se marxina a clubs como Cabo de Cruz, que participan na Liga ACT contra traiñeiras de Euskadi ou Cantabria, e as axudas que recibe son ridículas.

En definitiva, que o caso de David Cal é o máis soado pola repercusión mediática que ten, pero a política desenvolvida por esta consellería é bastante errática e orientada á promoción da esencia nacional-patriótica, e non do deporte propiamente dito.

Deira para ser feliz quería un camión

Dando unha volta polo blog de Carlos Insúa leo a súa última anotación na que fala do novo camión de recolleita de lixo que a Consellería de Medio Ambiente, que dirixe Manuel “Pachi” Vázquez, lle regalou ao Concello de Boiro. Na nova do xornal La Voz de Galicia aparece unha foto na que o alcalde Xosé Deira se amosa feliz e contento sentado aos mandos do vehículo ao cal, segundo este medio, ata deu varios bocinazos.

Non cabe dúbida de que o rexedor municipal se amosaba moi contento e feliz con este obsequio do conselleiro socialista Vázquez, ao cal, por certo, lle deu plantón fai case un ano e non o quixo recibir. Queda demostrado polo tanto que non todos son iguais, e «Pachi» Vázquez, alomenos non é rencoroso, e a pesares do desplante de febreiro deste ano foi capaz de facer feliz a Deira.

Carlos, xa o decía Loquillo: “Yo para ser feliz quero un camión”; e a Deira este vehículo motorizado deulle unha grande alegría. ¡¡Grazas “Pachi” por non terlle en conta ao noso alcalde a súa falla de educación!!

A Asemblea da FEGAMP

Hoxe estiven todo o día na Asemblea da FEGAMP, xa que era a elección do Presidente e dos órganos de dirección desta federación que reúne a tódolos concellos de Galicia. Había serias posibilidades de que a asemblea resultase tensa, xa que o BNG pretendía que a presidencia fose rotatoria, amparándose nun suposto punto dun acordo asinado co PSdeG; pero, a realidade era outra e para poder desenvolver o tipo de presidencia que reclamaban os nacionalistas debería de existir consenso entre todas as forzas políticas, e ese consenso non existía.

Pero o BNG sempre interpreta os acordos segundo a forma que lle interese a eles.A miña opinión persoal é que os nacionalistas non cren no municipalismo, e máis durante esta lexislatura na que desde a Vicepresidencia da Xunta ideou un Consorcio Galego de Servizos de Igualdade e Benestar que pretende quitarlle autonomía aos concellos á hora de xestionar as áreas municipais de benestar social, deste Consorcio dependen centros de tanta importancia como as Galescolas, os centros de día, as vivendas tuteladas, etc. E son moitos os alcaldes e alcaldesas que non están a favor que sexa este Consorcio nacionalista o que controle e manexe directamente unha área tan importante como esta, e que os concellos sexan uns meros convidados de pedra; por iso creo –e repito que é a miña opinión persoal- que ao BNG non lle interesa que a FEGAMP sexa un organismo que funcione de forma unánime e poida resultar un freo no afán opresivo e dominante do Bloque.

Pero, ao remate só se presentaron tres listas (PSdeG, PP e BNG), a pesares dos rumores de que o PP ía a presentar dúas listas para obter máis representación, ou de que o BNG non ían a presentar candidatura e podían abandonar a Asemblea; os que si abandonaron foron os independentes porque ao final non puideron presentar candidatura, e iso que o PP ofreceulle poder incorporar á súa a algún alcalde. En definitiva foi un xoves entretido e interesante que me serviu como unha nova experiencia para coñecer o complicado sistema de elección de representantes que ten este organismo.

Aínda que a boa nova, sobre todo para os socialistas, foi poder acadar a presidencia da FEGAMP e a maioría nos órganos de dirección. Carlos Fernández, o alcalde de Ames, resultou elixido presidente ao ser a candidatura socialista a máis votada; e a alegría é dobre, xa que Carlos é un compañeiro ao que coñezo desde fai tempo e co que teño vivido algunha experiencia política desas que é difícil de esquecer, por iso me alegro enormemente que sexa o elixido polo PSdeG para ser o referente municipal galego nos vindeiros anos.

Por iso, quero rematar este post dándolle a miña noraboa e os meus parabéns a Carlos, e desexarlle moita sorte. Ahhh!! e tamén a Iván, que saíu elixido para formar parte do Consello Federal da FEGAMP e que ademais hoxe tocoulle traballar, xa que formou parte da Mesa da Asemblea por ser o alcalde máis xoven de Galicia.

Quo Vadis Quin ??

“Asusta pensar lo que tendrá en mente el vicepresidente de la Xunta cuando afirma, como acaba de hacerlo ante la comisión de investigación sobre el Gaiás, que la Ciudad de la Cultura será un contenedor ‘da memoria e da identidade nacional’ de Galicia”.

Roberto Blanco Valdés escribe hoxe na súa columna de La Voz de Galicia un artigo (¿Por qué dicen nacional si quieren decir nacionalista?) sobre o Quintana, o BNG e o novo concepto e visión dos nacionalistas sobre a Cidade da Cultura.

Creo que Blanco Valdés nesta ocasión da no cravo, xa que a comparecencia de Quintana na Comisión do Gaiás sementeu certas dúbidas –a min si- sobre o proxecto do que foi denominado –polo BNG- coma o “mauseleo de Fraga”, e que agora parece que o queren converter nun monumento ao nacionalismo.

Artigo de Roberto Blanco valdés