Alucinadito con Santiago Rey

“Alucinadito” estou, despois de ler o demagóxico artigo do inefable presidente-editor-censor-amo dese xornal que é exemplo de obxetividade e imparcialidade política. Si señor, este individuo, que ten no seu peto máis medallas e homenaxes ca calquera medallista olímpico, atrévese a erixirse na voz da rúa; pero, de que rúa?. Da rúa dos galegos e galegas que traballan máis de oito horas ao día –os máis afortunados- por un salario reducido, que pagan unha hipoteca polo seu fogar e que conducen un coche mercado cun crédito persoal, …. Ou dos galegos e galegas, coma el, que posúen un status alto, e son desos que declaran máis de cincuenta mil euros ao ano e atacan ao goberno, porque pretende que paguen máis impostos nun momento de crise.

De verdade o señor Rey fala por boca dos meus veciños de Cespón?. Acaso escoitou as queixas do Charro, de Joaquín, de Óscar, de …, no bar de Moncho do Correo. Ou chamouno por teléfono, ou mandoulle un mail Maruja, Pepa ou María del Mar, contándolle as dificultades que teñen porque os seus netos, fillos ou maridos non teñan traballo, e o Banco Pastor ou as caixas galegas os apreta, ou non lle dea un peso –perdón, un euro-.

Non cabe dúbida, que o señor Rey, atina en algunhas cousas que escribe, faltaría máis!!. Pero que sexa el o que as diga; e, que sexa el o que se erixa en voceiro dos galegos e galegas, e pregone aos catro ventos cales son os males dos gobernos, os erros dos políticos, as causas da crise, … Este “notario” escribe o que lle dá a gana, e di o que lle apetece, porque por eso o xornal no que escribe é seu; pero non di que somos os galegos e galegas de a pé, os da rúa, esos aos que nos quere dar voz, …, que somos nós os que financiamos o seu xornal. Non conta o señor Rey cantos cartos das arcas públicas recibe o seu poderoso Grupo en concepto de subvencións, publicidade, e pagos varios. Non di o señor Rey, que el tamén se beneficia –o seu Grupo– dos derroches e dispendios da Administración. E eu pregúntome se o poderoso Grupo Voz sería capaz de sobrevivir sen eses ingresos.

“La voz de la calle” é un claro exemplo de como hai individuos que se creen seres superiores. Señor Rey, despois de ler o seu artigo só podo dicirlle: Felicidades no seu 71 aniversario, e que cumpra vostedes moitos máis, …, para poder seguir poñendo a man para recibir máis axudas da Administración, pero que veñen do peto dos galegos e galegas. E por certo, ser un demócrata e ser un defensor da liberdade, da igualdade, de dereitos que vostede cercena no seu xornal, xa que a equidade, e a imparcialidade non son virtudes que vostede practique de xeito habitual.

AM

Unha satisfacción mediática

Paula e eu na foto de Lavoz de Galicia. (Foto de Dani Gestoso)

Esta fin de semana tiven a honra de saír coa miña filla no xornal La Voz de Galicia. Confesareivos que é un orgullo tremendo para min compartir un espazo con Paula, pola cal, vos confesarei, que me sinto unha tremenda devoción e satisfacción.

La Voz de Galicia, na súa sección “de tal pau tal, tal acha” pensou en nós pola nosa afición polos blogs e as novas tecnoloxías; e aí estamos os dous sentados diante dos nosos ordenadores e coas nosas bitácoras contando porque decidimos entrar neste apaixonante mundo.

O problema desta entrevista, e que xa viñamos carrexando desde fai uns meses, é que agora Nerea tamén quere ter un blog. Eu sempre lle poñía como escusa que aínda non sabía ler nin escribir ben, pero agora insísteme que xa sabe ler e escribir, e que ademais vai a clases de informática. Vamos a intentar convencela de que aínda é moi noviña para ter un, pero non vai a ser tarefa doada, xa que é moi “cabezona”.

Entrevista en pdf

«Politicamente incorrecto». Grazas José Luis

Lendo hoxe La Voz de Galicia atópome cunha entrevista a José Luis Prieto, un blogger nado en Madrid pero que recentemente adoptamos como galego, xa que se veu a vivir a Bertamiráns coa súa familia.

O blog de José Luis é o máis visitado de toda Galicia e o octavo de toda España –segundo o raking de Wikio– no apartado de política, por diante de algúns tan importantes coma o de Pepe Blanco, Juan Carlos Escudier, Luis Solana ou Iñaki Anasagasti –tan popular ultimamente coas súas opinións sobre a monarquía-. Aproveito para indicar tamén que a miña humilde bitácora ocupa o posto 65.

O motivo deste post é para, ademais de para felicitar a José Luis polo seu blog, para darlle as grazas polo que comenta nesta entrevista sobre o meu blog:

“La bitácora de Blas García, secretario general de Barbanza es buenísima, es muy crítico y políticamente incorrecto”.

Entenderedes que é unha honra que alguén comente algo semellante, porque como diría o monarca de todos os españois “me llena de orgullo y satisfacción”. De agora en diante procurarei sendo politicamente incorrecto, e intentarei non defraudar a ninguén.

Entrevista en pdf