Grazas, grazas, grazas!!!

En menos dunha semana escribo dous post sobre o Barça, e é a primeira vez que o fago. Teño que confesarvos que ao inicio da tempada non tiña demasiada confianza nos éxitos deste equipo, especialmente porque a excepción de Alves, o resto das fichaxes non prometían moito; e Guardiola, como entrenador non me entusiasmaba, sobretodo porque a súa traxectoria ao fronte dos banquillos era escasa, case nula.

Pero, afortunadamente, teño que dicir que estaba equivocado; sobre todo con Guardiola, o cal demostrou durante esta tempada que a experiencia é importante, pero non o é todo, ás veces o que importa é as gañas, a ilusión, o querer, a convivenci, o grupo, o equipo, …, e Pep supo xerar todo iso nun equipo que na tempada anterior carecía de todo.

Este Barça fíxonos desfrutar a todos e a todas, non só aos barcelonistas -ou cataláns-, a calquera persoa que lle guste o fútbol, sexa do equipo que sexa, seguro que lle encantou ver xogar ao equipo de Guardiola. Eu, como dicía, escribo dous post nun intervalo de cinco días, e ao mellor non volvo a escribir máis nesta tempada, pero o que non cabe dúbida é que este Barça foi o mellor equipo, pode ser que non gañemos nada, ou pode ser que o gañemos todo; pero ninguén poñerá en dúbida a clase de Xavi e Iniesta ou Messi, o pundonor e a forza de Puyol ou Piqué, a entrega de Alves ou Eto’o, o talento de Henry, en definitiva o estilo, a loita e o bo xogo do FCBarcelona.

Nós, por sorte, aínda podemos seguir soñando coa Liga, a Copa do Rey e a Champions; outros, por desgracia, só poden ter envexa e buscar escusas para as nosas victorias.

Grazas, grazas, grazas.

CCAMA

Un premio ao traballo

Xavi Hernández é un deses xogadores que non pasa desapercibido nun campo de fútbol, pero que non chega nunca á categoría de crack. É un futbolista humilde, calado, …, un currante con clase que pasa desapercibido durante un partido, porque son outros os que levan os trofeos, os parabéns e saen nas fotos. Pero que cando non xoga todo o mundo o bota en falta, xa que na engranaxe do motor do equipo unha parte importante non está.

Xavi xoga para o equipo, é deses xogadores que é capaz de facer estrelas a outros, porque é o que dá o último pase para que o dianteiro meta o gol que o levará á fama, é o que canaliza, dirixe e distribúe o xogo para que todo o equipo sexa capaz de gañar os partidos.

Pero de vez en cando alguén é capaz de recoñecer e valorar o traballo de persoas como Xavi, e danlle un premio. Por iso, que o xogador de Tarrasa fose recoñecido como o mellor futbolista da Euro2008, non é un premio só para el, tamén o é para todos os que son como el.

Xavi non vende camisetas, nin ten contratos publicitarios millonarios, pero el xoga ao fútbol. Bravo Xavi!!

Dobre ou nada

O Barça decidiu xogarse esta tempada á ruleta, e apostou en Manchester a dobre ou nada e ao final, como case sempre nestes casos, saíu nada.

É unha mágoa que un equipo –este ano máis ben un grupo de amiguetes millonarios- coma o Barça pase unha tempada en branco –que non merengue- e o peor é que xa é a segunda. E encima dando o espectáculo bochornoso que deu este ano.

É certo que hoxe en Manchester xogou un bo partido, pero víronse as carencias tamén máis que nunca: un equipo con pouca forma física, un Eto’o totalmente desatinado e falto de “olfato”, unha defensa débil, Iniesta mal colocado e en baixa forma, …, e un adestrador perdido e sen confianza; do presidente é mellor non falar. Se o Barça fose aquel equipo con ilusión e que disfrutaba xogando ao fútbol outro galo cantaría, pero o que hai é o que hai.

Esta tempada, nada de nada!!, pero eu espero que esto sirva para reflexionar aos dirixentes culés e invistan en novos xogadores e un adestrador. E que procuren que estes novas adquisicións aprendan principalmente a sufrir, a suar e a querer as cores do club, e non sexan meros mercenarios.

De todas formas: VISÇA EL BARÇA!!!!!

Adeus á Copa

Non sei que lle pasa a este Barça!!. Hoxe os barcelonistas sufrimos a nosa enésima decepción esta tempada, porque este equipo non acaba de arrancar. Eu, alomenos, levo desde o comezo esperando que o xogo mellore e empecemos a gañar, pero nada de nada, cada partido é unha pequena desilusión.

Esta vez foi en Valencia, coa resaca das fallas o equipo que dirixe Koeman e Bakero –dous ex barcelonistas ilustres- acabou por prenderlle lume ao “ninot” blaugrana. Nin Eto’o, nin Puyol, nin Valdés, nin Milito, nin Xavi, nin Iniesta, …, ningún estivo á altura das circunstancias e sucumbiron ante un equipo mediocre que está dando máis que falar polo espectáculo extra deportivo que polo seu xogo.

Cada vez que vexo un partido do Barça lembro con nostalxia a aquel equipo que daba espectáculo, que presionaba e atacaba con orden, e que transmitía unha maxia especial; agora só vexo un grupo de xogadores sen ideas, sen clase, que semella que estean aburridos ou cansos de xogar ao fútbol. ¡¡Canto boto de menos ao Dream Team!!

E a pesares de todo o FC Barcelona ata hoxe aínda aspiraba a gañar tres títulos, pero de seguir así, de non xurdir unha milagre as vitrinas do museo do Nou Camp van a quedar como estaban.