Un pacto difícil

 

A vida política en Boiro anda un pouco revolta –ou un moito- porque os cidadáns notan a existencia dun “vacío” de poder ao fronte do goberno municipal. E os e as boirenses están espectante para ver como se resolve o asunto das dedicacións e ver ao final quen consegue tirar máis forte da corda e arrastrar ao contrario ata o seu campo.

 A cuestión de quen vai a cobrar converteuse nun pulso que manteñen ámbalas formacións políticas, na que ningunha delas quere dar o seu brazo a torcer, xa que a situación chegou a enrocarse de tal xeito que de ceder algunha das partes consideraríase coma unha derrota fronte á sociedade; pero o peor de todo é que ningunha das formacións quere dar o primeiro paso para falar, e iso estámolo pagando os boirenses, porque a sensación de desgoberno e de apatía e notoria. 

Seguramente haberá xente que poidan sorprenderse de que eu diga cousas como estas, dada a miña afiliación, pero eu teño unha concepción da política que dista bastante de como están a actuar os chamados líderes de ambos partidos. Por encima de todo hai que entender a política como un servizo aos cidadáns e non como unha maneira de sobrevivir, e a imaxe que se está trasladando e aquela de “todo por la pasta”. 

Eu descoñezo a solución que vai a ter este asunto, pero o que si sei é que de chegar a un acordo a ferida vai a quedar aberta e terá unha difícil cicatrización, feito que vai a incidir de xeito negativo durante toda a lexislatura. Deira quixo repetir novamente como alcalde de Boiro, e iso levouno a asinar “in extremis” un preacordo con Ares, o cal agora está a obviar e permanece agachado detrás das presuntas directrices que lle marca a súa asemblea de militantes; pero un líder debe de ser sobre todo honesto e ter palabra, e debe de estar capacitado para arranxar as dificultades que xurdan, e coa súa actitude o que demostra e unha incapacidade para o diálogo e para estar sentado no sillón da alcaldía. A non ser que toda esta situación a estea provocando el mesmo porque o que quere é gobernar en minoría e pactar de xeito puntual con calquera partido con representación no pleno; e de ser así debería de ser sincero e dicilo claramente. 

Di o refrán que “en auga revolta ganancia de pescadores”, e os únicos que están saíndo beneficiados do fracaso político de nacionalistas e socialistas son o Partido Popular e os independentes de Velo. E de non acadar un acordo en datas próximas alguén debería de empezar a asumir a súa responsabilidade a curto prazo.

Caprichos electorais. ¿Cara ou cruz?

Despois dunhas eleccións, dos análises electorais dos grandes partidos –e tamén dos pequenos- onde case sempre gañan todos; quedan as pequenas cousas, as anécdotas. Eu, que non vou a facer ningún análise, nin reflexión, nin nada semellante, vou a deixarvos unha nova electoral que leo en 20minutos.es: 

Resulta que nun pobo de Granada chamado Carataunas o alcalde foi elixido por unha moeda. Si, si, como o leedes. Grazas á “fortuna electoral” que tivo Salvador Rodríguez do PP, este vai a ser alcalde, xa que despois do empate resultante do 27-M entre o PP e o PSOE, tirouse unha moeda ao aire para saber quen ía a gobernar.  O resultado: cara e goberna o PP. Menuda cruz para o do PSOE Mirar a nova

Vídeo Electoral do PSdeG-PSOE

 

Non sei se vistes xa o vídeo electoral do PSdeG-PSOE, pero por si acaso lle “queredes botar un ollo” deixo colgado aquí. A maioría das veces estes vídeos non teñen ningún tipo de repercusión porque cando se emiten na televisión ninguén os mira, a pesares de que están bastante ben.

¿Conoces a Ignacio Segado?

 

Levo varios días sen actualizar o blog, pero é que o traballo estame a absorber moitísimo tempo. De tódolos xeitos aproveito este anaco que teño hoxe para facervos unha recomendación dixital. A través do blog do meu compañeiro e amigo Alfonso Gil descubrín a web de Ignacio Segado, candidato socialista á alcaldía de Cartaxena, a cal é tremendamente orixinal e novidosa, xa que por poñer un exemplo direivos que non ten nin unha soa foto do candidato.

Aproveitando, e xa que estamos en campaña electoral e proliferan as webs e blogs de candidatos e candidatas, podedes recomendar algunha que resulte interesante.

E moita sorte desde Galicia para o futuro alcalde de Cartaxena.

Vacacións en “Asturies”

Estamos de vacacións. Eva, Paula, Nerea e un servidor estamos en Asturies pasando esta Semana Santa. Saímos onte pola tarde de Santiago, porque eu vin a traballar pola mañá e Eva e as nenas viñeron despois no bus desde Boiro. A viaxe ata Gijón foi larga e pesada coma sempre –estou desexando que rematen a Autovía do Cantábrico-, e por riba antes de chegar a Luarca desviáronos pola antiga estrada. Unha estrada sinuosa e chea de curvas cunha chea de camións que nos precedían.

Sobre as dez da noite –despois de catro horas de viaxe- chegamos á Calzada, onde viven meus sogros e miñas irmáns e cuñados. Temos previsto quedar aquí ata o sábado pola tarde, para poder estar o domingo en Boiro.

A verdade é que estas vacacións van a virnos ben, sobre todo a min, xa que levamos unhas semanas nas que non paramos. Pontevedra, Silleda, Vigo, Carballo, Cangas, Baiona, Lugo, Betanzos, Santiago, Boiro, …, case parece que estamos a facer a volta a Galicia; e o que nos queda nestes vindeiros meses é aínda moito peor.

Convención de candidatos e candidatas

O domingo pasado celebramos no Auditorio de Galicia a Convención de Candidatos/as e Candidaturas, e teño que dicirvos que é dos actos que levamos feitos nos últimos tempos do que máis satisfeito me sinto. Foi un acto distinto a outros que tiñamos celebrado e no que a intervencións e a posta en escena foi novedosa. Teño que resaltar a intervención de Loli Rodríguez, que se encargou de presentar a convención, así como as participacións de Francisco Fraga (alcalde de Piñor) e Paula Fernández (candidata á alcaldía de Silleda), xa que ambos amosábanse nerviosos ao ser a primeira vez que falaban para tanta xente, pero quizais esa inexperiencia fixo que fosen tremendamente naturais.

Máis de mil persoas se deron cita o domingo pola mañá en Santiago, a pesares de que era Domingo de Ramos e as vacacións estaban á volta da esquina.

Agora toca descansar uns días para cargar a batería “a tope”; un saúdo a todos e a todas desde o Principado.

DdC. De turismo por Carballo

Prometinvos que os ía a contar como se desenrolaba a precampaña, e vou a intentar cumprilo. Estou sentado agora mesmo nunha butaca do Pazo da Cultura de Carballo escoitando a intervención de José Antonio Viña, o candidato socialista á alcaldía. Ao meu carón teño sentado a Alberto Doce, o “boss” do clan dos “albertos” –os compañeiros que nos montan o espectáculo por Galicia adiante-, Pío e Cholo -membros deste famoso clan- están tamén sorprendidos mirando con incredulidade o que fago.

Contareivos, que como case sempre ao chegar a Carballo, perdémonos. Hoxe viña de chófer Javier Castiñeiras, e levounos a facer unha ruta turística por Carballo. Vimos o Haley, o río e un paseo fluvial precioso, unha rotonda en construcción na entrada do pobo, e dúas veces a gasolineira de ERG que hai no centro do pobo. Ao final, unha hora antes do comezo do acto conseguimos chegar a este “fermoso” edificio multifuncional que posúe unha chea de defectos e problemas, segundo me contaron por aquí.

Está sentado tamén ao meu carón Moisés Rey. Moisés é o secretario provincial da Coruña, e podería definírvolo como a persoa máis optimista do mundo. El é dos que sempre ve o vaso cheo, aínda que non teña gota de auga, para el o vaso estaría “menos, más … ¡ completo!”. De Moisés non vos conto nada máis, porque non darían tres blogs para as anécdotas súas. Agora, por exemplo, acaba de darlle unha patada ao trípode que sostén a cámara que colle a imaxe dos oradores e que proxectamos nas pantallas, pero rapidamente corrixiu e colocou ben a cámara. Entre risas di, “no paso nada, ya está solucionado, un poquito descuadrada, jejeje, pero bien … bien”.

Neste intre está a intervir o presidente e estalle a mandar unhas mensaxes de “cariño e afecto” aos populares. “Mellorar Carballo co voto progresista, co voto socialista”, apunta Emilio Pérez Touriño. “Crear emprego para todos e todas, e especial para os xoves”.

¿Canto vale un café?

Antes de rematar este post quero comentar o tema do día: o prezo dun café en España. Despois da intervención onte pola noite de Zapatero en TVE, no que cen cidadáns lle fixeron preguntas de todo tipo, o debate do día non foi De Juana Chaos, nin Navarra, nin o paro ou a economía, …, foi o prezo dun café en España. Zapatero dixo que a onde el o tomaba custaba uns 0,80 euros; e armouse unha gorda, tódolos xornais, emisoras de radio e televisións falaban deste tema; si é certo ou non, si é máis caro ou máis barato. ¡¡Está ben!!. Ese é o que máis nos preocupa aos españois. Por certo, eu tomei un café aquí en Carballo e custoume 0,80 euros; e Alberto coméntame que en Sillobre custa o mesmo. Zapatero non estaba tan equivocado.

Creo que mañá estamos en Cangas.

Actualización: Son ás 12 da noite e acabo de chegar á casa. A saída de Carballo foi como a entrada paseo turístico nocturno. Gasolineira de ERG. Halei. E volta a Santiago, ¡¡creo que vai sendo hora de comprar un GPS!!. Polo camiño viñemos escoitando o fútbol.

Diario de Campaña. Teresa e Paula, dúas candidatas. Dúas alcaldesas

Este fin de semana tocou facer campaña. “Actuamos” con Touriño na provincia de Pontevedra. O sábado tocou ir á cidade de Pontevedra, presentamos a candidatura socialista no Parador de Turismo. Ás oito e media soou o teléfono e eran os “Albertos” –como lle chamamos nós- (a empresa de montaxe que traballa para nós desde fai xa seis anos. Son uns cracks, uns tíos moi traballadores serios e responsables); Pepe –que é concelleiro do BNG en Cabanas- cóntame que hai dificultades para montar alí, e que o prantexamento inicial non nos serve. ¡Pois nada!, empezamos o fin de semana con problemas, ¡non pasa nada!. Saio da casa cara Pontevedra, e de camiño vou escoitando a radio –a Cadena Ser, coma sempre-; ao chegar vexo o fantástico salón onde imos a celebrar o acto, e penso: “é moi bonito para xantar ou cear, ata é estupendo para realizar unha conferencia; pero para un acto político de precampaña non serve. Pero é o que hai”. Reprantexamos toda a montaxe, e temos que subir e colgar máis altas unhas lámparas tremendamente aparatosas e que pesan “un huevo”.

Andivemos bastante xustos de tempo –empezabamos ás doce- pero cumprimos é media hora antes xa tiñamos todo rematado. Despois veu a rutina de sempre, chegada do presidente, esperar cos intervintes –Antón Louro e Teresa Casal- nunha sala; esperar a que Víctor me dea o “OK” e adiante: música, aplausos, paseillo, saúdos e bicos, …, e a empezar. Neste intre é cando remata nos relaxamos máis nos actos porque os momentos de máxima tensión xa pasaron.

O salón estaba abarrotado, e  fora había varios centos de persoas; por sorte tiñamos montada unha pantalla de plasma. Dos discursos destaco esta frase de Teresa Casal: “Eu farei sempre o que me demande a cidade e sexa o mellor para ela”, pola súa parte de Emilio P. Touriño destaco: “animo a todos a suar a camiseta, rúa a rúa, casa a casa e barrio a barrio para explicarlle aos 80.000 pontevedreses o noso compromiso e o noso proxecto para cristalizar esa marea de cambio que empezou coas xerais, seguiu nas autonómicas e agora nas municipais”. Así como o “magnífico tándem que forman Teresa Casal e Antón Louro, que encabezan unha lista con tantas mulleres como homes e con tanta xuventude como experiencia” 

Un domingo en Silleda

No Hotel Katiuska de Silleda celebramos o mitin dominical. Hoxe íamos máis tranquilos, porque o recinto prestábase máis para este tipo de actos, e porque xa estaba todo montado desde o día anterior.

En Silleda celebramos un mitin bonito e tremendamente emotivo, en especial para Paula Fernández, a candidata socialista á alcaldía, a cal nunca falara nun acto coma este, e a verdade é que para ser a primeira vez e facelo co presidente da Xunta estivo moi ben. Ao remate do acto, subiu unha rapaza duns catro ou cinco anos a abrazarse a Paula –imaxino que sería a súa filla- e non puido conter as bágoas. Ademais o salón no que se celebrou este mitin estaba totalmente abarrotado –unhas catrocentas persoas- e no exterior a xente estaba sentada polas escaleiras e de pé polo pasillo –sobre cento cincuenta persoas-. ¡¡Un éxito!!.

Touriño dixo que o PP é “un partido permanentemente afincado no pasado, porque non ten proxecto de futuro» e criticounos por atacar a liberdade de expresión. Paula reclamou para Silleda unha serie de necesidades, tales como unha gardería, unha piscina, unha residencia de anciáns, …, que son necesarias para sacar a este pobo do seu atraso. Ademais dixo que conta cun «equipo paritario e con ganas de traballar, disposto a conseguir que haxa unha xuventude en Silleda con liderazgo e futuro«.

Como podedes ver, foi un fin de semana movido e viaxeiro pola provincia de Pontevedra, a próxima parada vai a ser en Carballo o mércores. Xa vos contarei.