Pechan Aduaneiros!!
octubre 17, 2007 at 1:26 am 15 comentarios
Non podo crelo, eu só pensei que esas cousas pasaban coa Familia Real e El Jueves, pero non en Galicia tamén acontecen eses atentados contra a liberdade de expresión. E por encima, quen promove isto é unha poetisa chamada Yolanda Castaño, que é máis coñecida polas súas aparicións no programa da TVG Cifras e Letras –que presenta Paco Lodeiro- que polos seus versos.Pois si, o avogado da Raiña da poesía envioulle unha carta aos Aduaneiros para que retirasen da súa web o deseño gráfico “Tu Quoque Iolanda?” e os comentarios a el adxuntos, baixo ameaza de demanda xudicial por delictos de inxurias con publicidade. Resulta incrible que sexa unha escritora a que censure e denuncie as creacións de outros artistas.
Pero esta denuncia non está sendo unha simple nova e, como non podía ser doutra forma, a rede estase a facer eco e moitos son as webs e os blogs que se están solidarizando con Aduaneiros:
Galicia Confidencial
Chuza
Vieiros
Meneame
Código Cero
GZNación
Plataforma Ártabra 21
A porta de prismos
Arredemo
Apocalipse do porco
As túas balas
Beliscos pequenos
O mundo desde un chimpín
Diario dum suevo
O cartafol de silencios
Modestoweb
Neorama dos quadrinhos
O quilombo
Travesías arcanas
Movemento polos dereitos civís
Chantos na chaira
Galpón de Breogán
Zero vacas
Seguramente as reaccións serán moitas máis.
Actualización (17-10; 16:30h.):
Andrés Milleiro
Ana Bande
A Dorfunteca
Apocalipse do porco
Choutos
Marcus
Opaco
Si home si
Unha leituga en apuros
Xornal Aberto
Paraxe do incordio
O ruído dos días
Praza do Rei
Islas Cies blog
Entrecomics
Jorge Dioni
Rompendo o silenzo
Entry filed under: Galicia, Medios de Comunicación. Tags: Aduaneiros sem fronteiras, censura, Galicia, Yolanda Castaño.
15 comentarios Add your own
Deja un comentario
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed
Blas García 
1. escolar.noticia.es | octubre 17, 2007 a las 1:16 pm
Poetisa obliga a clausurar conocido blog humorístico gallego
La poetisa gallega Yolanda Castaño censuró una web humorística gallega porque según ella «albergaba entre sus comentarios insultos e injurias», todo esto una entrada en la que podías vestir a la artista como si fuer…
2. jorgedioni » Blog Archive » Colágeno | octubre 17, 2007 a las 3:19 pm
[…] Leti no le gustó la caricatura y a Ioli, tampoco. Tanta crema, tanta crema y ahora tenemos la piel muy […]
3.
Ana Bande | octubre 17, 2007 a las 3:38 pm
APÚNTAME NESA LISTA, PORFA.
4.
nomadasqueer | octubre 17, 2007 a las 5:29 pm
Desconheço como se tém desenvolvido esta história, mas gostaria de apontar umhas reflexons:
a) Muitas estamos até as tetas do pretendido humor que o único que destila é machismo e missogínia. Se a pessoa a criticar fora um homem nom o caricaturizaríamos dando-lhe opçom a vesti-lo com diferentes modelitos. Que este tipo de humor o façam os Tonechos enfim… mas que o façam Aduaneiros?
B) O que já e de todo é inadmissível é umha ristra de comentários directamente insultantes e denigrantes para com umha pessoa. Parece que insultar a Yolanda Castaño é o desporto nacional dos machitos galegos.
Duvido que umha simples petiçom para a retirada desses comentários seja a razom para fechar a página de Aduaneiros, mas já sabemos «aprovechando que el Pisuerga pasa por Valladolid…»
Surprende-me realmente todo isto; nom entendo como Aduaneiros Sem Fronteiras (aos que admiro) pode jogar a isto. Se queredes criticar a Yolanda castaño ou a quem seja, por favor, utilizade outros argumentos, nom joguedes com as ferramentas do machismo mais burdo e nojento.
nom todo vale
5.
Andrés Milleiro | octubre 17, 2007 a las 7:42 pm
Non me fixei moi ben se o puxeches, pero liga con Bitacoras.com , que como non o fagas á súa nova mandan un mail botando a bronca…
6.
blas | octubre 17, 2007 a las 7:50 pm
Grazas Andrés, pero xa a teño ligada.
7.
anxo | octubre 18, 2007 a las 12:05 am
Eu tamen me solidarizo con aduaneiros! Ponme na lista!!!
Saúdos! e todos con aduaneiros!
8.
Anónimo | octubre 18, 2007 a las 10:37 am
Canta sensibilidade cos vestidos para unha poetisa que na portada da súa web xunto cun debuxo dunha rapaza en roupa interior outro dela espida e, que cando navegas pola súa páxina persoal, aparece ela con diferentes vestidos e tocados como presentación do seu traballo e méritos.
Nada criticable, pero que supón porse no disparadeiro da crítica. Non creo que esta autora sexa tan parva de non entender isto e de non aceptalo.
9.
Fátima Peón Torres | octubre 21, 2007 a las 9:45 pm
Ignoraba estes feitos tan graves! Agora mesmo vou a abrir un post no meu blog para solidarizarme con Aduaneiros, que é unha das mostras de crítica social máis creativas e orixinais que temos na terra, polo que non podemos perder en absoluto a súa mirada lúcida e artística sobre a nosa realidade. Espero que Iolanda reflexione un pouco… Moi bo blog, por certo. Puxa Fernando Alonso!!
10.
Moi Fráxil | noviembre 2, 2007 a las 3:49 pm
Eu tamén son aduaneira – e muller de letras. Polo que coido que dou distinguido a sátira e o humor do insulto e a aldraxe. Se non me traizoa a memoria, moitos comentarios sobre a Sra. Yolanda só podían ser clasificados no segundo grupo.
Entendo que esta muller esperte antipatías, envexas, carraxe, luxuria, úlcera gástrica ou o que for a cadaquén. E entendo que a rede é libre, como a expresión, que non respeta alfándegas. Mais se se considera un pedófilo a un que carrega videos desas características na rede, tamén se debería considerar un difamador a alguén que insulta na rede.
Disimulen os escrúpulos, meus amigos, pero coido que os blogues e as páxinas webs non deberían protexer a aqueles que devecen por converter o anonimato en inmunidade e impunidade.
O gráfico sobre Yolanda era ben chusco – pero se navegaron por augas profundas dnestes últimos meses decataríanse de que o que se fai na rede con esta muller ás veces linda co ciberlinchamento.
Ademais, coido que a ironía kitsch da páxina da Yolanda é en parte unha volta de torca ao post-feminismo, interesante no plano artístico por se tratar dunha autora que nos seus textos subvirte temas como a identidade e a «feminidade», dun xeito NADA sexista. O sexismo xorde no intre no que esas ferramentas se reciclan para facer escarnio dunha muller por ese mesmo motivo.
11.
Moi Fráxil | noviembre 3, 2007 a las 10:04 pm
E por certo, iso de que a Yolanda é máis célebre polas súas aparicións na TV nacional ca polos seus poemas – que queredes que vos diga? Esta muller ganhou un premio case por cada libro que publicou, o primeiro con nada menos ca dezasete anos, o Premio da Crítica con vinteún…
12.
ardike | noviembre 12, 2007 a las 2:50 pm
Non existe peor linchamento que a indiferencia.
Se escoitan ou ven recitar en persona a Yolanda Castaño e a Estibáliz Espinosa ou a María Lado ou a Elvira riveiro verán que estas tres meréndanse con patacas á primeira, por presencia física sobre o escenario e categoría dos textos.
Hai que aceptar que unha personaxe pública é material opinable.
Por certo, #32 moi fráxil, non por ser antipática unha personaxe garante o seu paso á historia. Os versos que citas non me parecen máis recordables que «podes chamarlle a isto voyerismo, eu fago da escritura un ollo que te mira», «estás dentro deste texto, mais non dentro da miña vida» ou «que son pequenas e humildes as mandarinas
que non pretenden ser laranxas», de Espinosa os dous primeiros e de Lado o segundo, respectivamente.
Hai moitos intereses creados para que Castaño sexa protexida do sistema literario galego. Pero coido que nola queren meter con calzador aos lectores e vamos rebelando como podemos.
13.
ardike | noviembre 12, 2007 a las 2:54 pm
Miren, eu son lector de poesia galega e creo que hai moito fanfarrón nisto. Yolanda paréceme unha delas. Nin creo que os seus textos sexan unha volta de torca ao postfeminismo senón que creo máis ben que copia moito a Olga Novo e tamén a Estíbaliz Espinosa que teñen unha temática máis erótica unha e máis ciberpunk a outra. Con máis innovación e menos ínfulas
14.
Iván | noviembre 12, 2007 a las 10:17 pm
Penso que todo ten límite. Entereime do feito sen ter visto o artigo de aduaneiros con que non podo opinar. Estoy con Moi Fráxil, penso que todo ten que ter un límite. Desgraciadamente a xente moitas veces non ten conciencia dese límite, e certamente o anonimato permite certas licencias que noutro caso non se darían. Penso que precísamente quen non exerce a liberdade en internet con certa responsabilidade e respeto faille flaco favor fai os demáis.
15. O mundo desde un chimpín » TU QUOQUE IOLANDA? (OU POLA LIBERDADE DE EXPRESIÓN IV) | May 25, 2009 a las 11:25 pm
[…] Blas García […]